MIMI NA MIMI
A Story by Elton Tonny
Familia, Urafiki, Mapenzi, Kazi, Tamaa, Hila, Usaliti, Siri, Mambo Ysiyotazamiwa
R-rated 18+
Enjoy!
★★★★★★★★★★★★★
SEHEMU YA KWANZA
★★★★★★★★★★★★★
Maisha ni safari ndefu yenye kila aina ya changamoto, na hakuna mwanadamu yeyote azaliwaye kwenye sura ya dunia hii bila kuzipitia. Changamoto huja kwa nyuso tofauti-tofauti kwa kila mmoja, na kamwe haziwezi kufanana wala kuwa na uzito wa aina ile ile kwa watu wote wanaozipitia. Ikitegemea na hali, eneo, nyutu za watu, na mambo yanayowazunguka, sikuzote changamoto huwepo ndani ya maisha ya mtu kumsukuma awe na nia ya kupambana ili kujitoa ndani ya hizo na kuwa na maisha bora.
Tunaambiwa elimu ndiyo ufunguo wa maisha bora lakini hata watu wenye elimu ya juu bado huhangaishwa na matatizo mengi yanayowakosesha amani. Kila mtu mmoja mmoja anatamani kufikia sehemu nzuri maishani kiasi kwamba hata wale waliozifikia sehemu hizo bado wanakuwa hawaridhiki. Ni tamaa yetu sote kuishi maisha yenye kuridhisha, lakini mivurugo ya maisha sikuzote huturudisha nyuma. Iwe ni kwa matajiri, au wenye hali za chini kiuchumi.
Kwa sababu ndivyo ambavyo sisi sote tumezaliwa na kukuta hali zikiwa namna hiyo tokea mwanaume wa kwanza alipoamua kumtandika ndugu yake mpaka akafa, imetubidi tuyaishi maisha kwa namna ambavyo yametutaka tuyaishi. Usione mtu anafanya jambo fulani ambalo linapingana na uasili wa kufanya mambo ukadhani hafai. La. Ni kwamba maisha ndiyo yamemfanya akaona kufanya jambo hilo kuwa sahihi. Analazimika kuishi kwa njia hiyo aidha kwa kupenda ama kusukumwa tu, maadamu aishi.
Hivyo kamwe huwezi kuhukumu maisha ya mtu kwa kumtazama tu bila kujua kiundani ni mambo yapi yaliyopelekea mpaka akafikia hatua za kuishi namna aishivyo. Kujenga taswira nzuri mbele ya jamii ni jambo la muhimu, lakini maisha yanapokulazimu kuishi kwa namna ambayo jamii itayahukumu vibaya, unachopaswa kufanya ni kula ugali wako na kuvuta shuka kulala, ili kesho uamkie mambo mengine na kuendelea kuishi. Basi!
Naandika haya mimi siyo chizi. Mimi siyo mtunga mashairi wala nini. Ila nimeona tu nijaribu kuzama zaidi ndani ya vina virefu visivyoelezeka kwa mapana sana kuhusu neno hili: maisha. Maisha hayawezi kufanana kwa kila mmoja. Hayawezi kuendana. Hayawezi kuingiliana kwa asilimia zote na kumfanya mtu wa hali ya chini aweze kuwa kama kiongozi wa nchi hii kwa ufanisi aupatao kutokana na jasho la huyo huyo “mtu wa hali ya chini.”
Kila mtu ana kisa chake mwenyewe cha maisha. Alipo fulani sasa hakufika kwa muujiza, kuna sehemu amepita. Unaweza ukashangaa kwa nini watu wanahangaika sana kufatilia maisha ya watu maarufu zaidi. Ni kwa sababu tayari wameshajijengea umaarufu. Hawakuzaliwa nao, waliutafuta, wakaupata. Wanaoendelea kuwafuatilia tu wanaishia kuwa watu wa kutamani. Hata hao watu maarufu wamepitia changamoto nyingi maishani, lakini hakuna mtu hata mmoja aliyejisumbua kuzijua wala kuziulizia mpaka walipokuja kupata huo ufanisi na kuzigeuza changamoto hizo ziwe kitu cha kuwatia moyo wengine kupambana zaidi.
Hutajali saana kufatilia maisha ya ndani zaidi ya mwanamke abebaye sinia la karanga kichwani, akiwa amebeba mtoto mdogo mgongoni, sura yake ikiwa imechoka, akiziuza karanga hizo stendi ya mabasi na jua likiwa kali sana. Tayari tu una kitu ndani yako kinachojua kwamba ana changamoto zake, kama watu wote, kwa hiyo nawe utabaki kutulia na za kwako tu, si ndiyo? Angalau nunua hata hizo karanga basi, hata ya mia tu. Itampa faraja kuona kwamba hata kesho anaweza kujikwamua na kuendelea kupambana kuzivuka changamoto zake ili ajenge maisha mazuri kwa kiwango ambacho Mungu atambarikia kukipata.
Sina lengo la kuandika mahubiri ili muanze kutenga sura na mistari. Ni kwamba tu nimeangalia hata maisha yangu mwenyewe na kugundua kwamba kuna changamoto nyingi zilizo ngumu maishani mwa mwanadamu, na japo kwa wengi zinatofautiana, mapenzi ni suala lizushalo changamoto kwa KILA MTU. Kubali, kataa. Hakuna mtu apitaye upeo wa ujana bila kukumbwa na changamoto za jambo hilo. Kwa nini?
Kwa sababu hakuna lengo lolote la kuishi isipokuwa upendo. Ni kitu cha kiasili. Kila mtu anacho. Nazungumzia upendo wote, iwe ni wa kindugu, kirafiki, kishkaji, kihuni, vyovyote vile, ni lazima tu kuwe na changamoto nyingi sana. Sasa inapofikia kwenye ule upendo wa kijinsia ndiyo kabisaa! Watu mpaka wanauana kwa sababu ya kuumizwa na mapenzi.
Lakini kwa jinsi ambavyo mambo yamekuwa kufikia kipindi hiki, imeshaonekana kuwa jambo la kawaida sana kwa mapenzi kuwa kitu chenye kuumiza badala ya kutakiwa KUBAKI kuwa kitu chenye kuridhisha. Na kama nilivyosema mwanzoni, kwa sababu tumezaliwa na kuyakuta namna hiyo, basi ndiyo tunaendelea kuyaishi namna hiyo hiyo tu. Lakini kuyaishi namna hiyo hiyo tu si jambo linalofaa.
Ni muhimu kuishi kwa kusudi, na imenichukua visa vingi vilivyotokea katika maisha yangu mpaka kufikia sasa kutambua kwamba mapenzi ya kujifurahisha tu hayana faida yoyote. Yanapaswa kuwa na lengo. Lakini kwa wengi, hata MIMI, hutuchukua muda mrefu mpaka kuja kumpata mtu anayeweza kukufanya ulitamani sana lengo hilo, haijalishi ni changamoto za aina gani utakazopitia, maadamu akiwa na wewe, unajua yote unaweza kuyashinda….
★★★★
Ilikuwa ni kwenye siku ya Alhamisi, nikiwa ndani ya gari kuelekea eneo lingine la jiji la Dar es Salaam. Siku hii kama siku zingine tu ilionekana kuwa na ukawaida wa mambo mengi ya kutarajia kwa maisha tuliyozoea sisi wabongo, na ndani ya gari hili kulikuwa na kioja kilichochangamsha asilimia kubwa ya abiria waliokuwemo. Niliposema gari sikumaanisha nina gari hapa.
Hii ilikuwa ni ndani ya usafiri rahisi wa umma, ama daladala ndogo aina ya Costa, na kutokea nilipokuwa nimekaa siti ya pili kutokea mbele upande wa pembeni alikaa mwanamke mtu mzima kiasi, akiwa amevalia nguo ya batiki na kujifunga kiremba kichwani, masikioni kukiwa na vifaa vidogo vya kuunganisha sauti kutoka kwenye simu.
Bila shaka alifurahia muziki mzuri sana kiasi kwamba alikuwa akiimba kwa sauti ya juu kuufatisha, lakini ilionekana kwamba hakutambua sauti aliyotoa ilizidi kupanda. Watu kadhaa walimzungumzia, wakidhani angekuwa msukuma, walimcheka na kuendelea kumtazama tu, huku yeye akiendelea kuburudika na kudhani wanamfurahia sana kutokana na kuimba kwake.
Nilikuwa nimekaa upande wa kioo cha dirisha nikipulizwa zaidi na upepo uliokipisha kioo kilichokuwa wazi, mara kwa mara nikifungua simu yangu kutazama ujumbe ulioingia na kujibu, kisha kuifunga na kuendelea kutazama nje. Kuna jambo fulani kuhusu mimi ambalo sikuzote lilifanya watu wanitazame sana, na hata bila kujionyesha kwao kwamba wananitazama mno au mimi kutowaangalia, nilijua tu kwamba wangenitazama kwa wingi.
Sitaficha hili nikiwa ndiyo nimeanza kuelezea kisa changu. Sura niliyobarikiwa kuwa nayo ilipendeza. Wazungu huita wanaume wenye sura nzuri sana “handsome,” na mimi kiukweli nilikuwa hendisamu. Siyo uzuri ule wa kujitahidi sana kuufikia, bali ule uzuri wa asili unaoonekana hata bila kujitengeneza baada ya kutoka kusinzia.
Labda kingine kilichozidishia jambo hilo utizami wa watu kunielekea ni kutokana na ngozi yangu kuwa nyeupe. Oh najua kuna watu huhangaishwa sana na rangi ya mwili, na ya kwangu ndiyo iliyoongeza utomato mtamu kwa sura yangu. Macho madogo yenye kope na nyusi nyingi kwa juu, pua ya kawaida na midomo yenye uwekundu isiyo ya denda nzito sana vilifanya nionekane kuwa kama mchina ama mwarabu kabisa!
Nywele zangu zikiwa ni laini, sikuzote nilipenda kuzichana vizuri huku pande za kichwa zikiwa zimepunguzwa kidogo sana kufikia nyuma ya usawa wa masikio yangu. Mwonekano wa kimwili ulikuwa wa kiume zaidi, lakini si ule uliopita kiasi. Nilifanya mazoezi kipindi cha nyuma kuujenga lakini kufikia hiki sikujihusisha na mazoezi kwa utaratibu kama ule wa kujenga mwili kuwa imara sana, kwa hiyo nilikuwa na mwili ambao ungeonwa kuwa mwembamba lakini mpana, na nilikuwa mrefu pia.
Kama ni jambo lingine lililoongeza hali ya mvuto kwangu na hata kwa watu niliopendelea kuchangamana nao, basi ilikuwa ni usafi. Kuanzia jinsi nilivyochonga ndevu zangu hafifu kutokea kwenye timba mpaka kidevuni, mavazi mpaka viatu, nilionwa kuwa mtanashati na bishoo, au sharobaro kwa watu wengi. Mwonekano wangu na jinsi nilivyojiweka tu mbele ya watu ilifanya kwa mtazamo wa kwanza yeyote afikiri nilikuwa mtu mwenye kujipa hadhi fulani ya juu, kama mtu mwenye kujisikia sana, na ni kitu ambacho nilikuwa nimeshazoea tangu zamani.
Hata sasa ndani ya safari hii, niligundua kuna watu ambao walipenda mwonekano wangu na kunitazama sana. Nilivalia T-shirt ya rangi ya zambarau iliyopauka yenye mikono mirefu, suruali nyeusi ya kardet, pamoja na viatu vyeupe miguuni. Manukato niliyojipulizia pia yaliongeza kiwango cha mvuto wa kiume niliokuwa nao, ila sikukazia fikira mno suala hilo na kuendelea kukaa kwa utulivu tu nikisubiri kufika kule nilikodhamiria kwenda.
★★
Gari liliendelea kutembea tu, likipita majengo na magari mengi ndani ya barabara pana kwenye jiji hili lililo na shughuli nyingi, na mara kwa mara msongamano wa magari ulifanya tukawizwe njiani kutokana na kusimama kwa muda mrefu barabarani. Joto likiwa kali mchana huu, angalau ndani ya daladala hii kioja cha mwanamke huyo kuimba kwa sauti ya juu kilifanya watu wafurahike zaidi, na alikuwa bize kweli kufatisha maneno ya kila wimbo alioufahamu.
Baada ya kutumia dakika nyingi sana gari likiwa limesimama sehemu moja tu, ikabidi dereva atumie akili nyingine. Akaliingiza gari kwenye barabara ya changarawe ambayo ingezungukia upande wa mbali kiasi ili kuweza kutokea mbele zaidi ya njia tuliyotumia kupita kwa ajili ya safari yetu. Hatukujua kilichosababisha foleni hiyo lakini lilikuwa ni jambo la kawaida sana kwa barabara za jiji hili.
Tukaendelea kusonga. Mdogo mdogo tu, huku mwanamke yule akikomaa kuimba “kekundu, kekunduuuu…” na baadhi ya wadau ndani ya gari wakiitikia pamoja naye, jambo lililofanya tabasamu hafifu liniponyoke midomoni mwangu maana ilikuwa ni kwaya moja ya kitambo kweli. Barabara hii ilifanya gari lipite kwenye kona zilizobanana sana kutokana na nyumba kadha wa kadha kukaribiana, kisha tukaingia sehemu yenye uwazi zaidi ambako miti mingi ilionekana na nyumba chache sana zilizoachana kwa umbali mfupi.
Baada ya dakika chache za mwendo huo wa gari kutembea kama linatubembeleza, likafika sehemu fulani yenye miti zaidi bila nyumba na kusimama baada ya kitu kama kishindo kusikika kutokea kule mbele kwa dereva. Watu wakawa wanauliza nini kimetokea, na sasa ikawekwa wazi kuwa gari liliharibika. Doh! Ikabidi wote tushuke na kusimama nje, huku kondakta na dereva wakijitahidi kulifanyia ukarabati ambao tulijua usingeleta matokeo ya haraka.
Nilikuwa nimebeba begi la mgongoni lililotuna kutokana na kuweka vitu vyangu vingi, nami nikawa nimesimama pembeni tu huku wengine wakijadili ya hapa na pale kuhusiana na jambo hilo. Angalau hata yule mama wa “kekundu” alipumzisha sauti yake wakati huu.
Ni magari machache sana yaliyoanza kupita usawa huu wa barabara, na yalikuwa yamejaa lakini abiria niliosafiri pamoja nao wakawa wanayapanda na kushonana hivyo hivyo ili yawaondoe sehemu hiyo upesi. Tukawa tunapungua tu, mpaka nikabaki mimi mwenyewe na dereva na konda.
Haikuonekana kuwa gari lingetengemaa, kwa hiyo wawili hao wakaanza kuondoka pamoja nami, tukitembea kuelekea mbele zaidi na kuomba kukutana na bodaboda maana magari yaliacha kupita; ikionekana labda foleni ile barabarani ilikuwa imekata.
Kweli tukawa tumepata bodaboda moja, na wawili hao wakanishauri nipande na kwenda zangu lakini mimi nikawaambia wapande tu kwa sababu nilitaka kutembea kidogo, na bila shaka ningepata tu bodaboda nyingine. Wakaridhia na kupanda pikipiki hiyo pamoja, fyuu wakaishia. Nilidhani ingekuwa rahisi tu kutoka ndani ya eneo hilo lakini muda si muda nikatambua kuwa nilikosea.
Njia hii tuliyopita haikuwa rasmi, si kama barabara rasmi za changarawe, na kwa kuwa huko mbele haikuja bodaboda nyingine tena, nikajikuta nimeachwa peke yangu eneo lililoonekana kuwa kama linaelekea kwa Mzee Tambitambi. Mh? Hapana. Kuwa mwanaume na mengi hakukumaanisha nifanye tu vitu bila kujali hali yangu nzuri, kwamba niende mbele tu kwa ujasiri na kujikuta nimeingia nisikokujua, hivyo kwa busara nikaamua kurudi kule nilikotoka.
Nikaenda tena mpaka pale ambapo tuliiacha Costa ile, nami nikajiketisha kwenye nyasi safi na laini chini ya mti wenye kivuli kizuri. Ilionekana kama vile siku hii niliamuliwa maana hakuna usafiri mwingine wowote uliopita tena upande huo. Dakika zikawa saa, saa zikawa masaa, na mchana ukaanza kugeuka kuwa jioni.
Nikajiuliza hii ilikuwa ni adhabu gani ya ghafla namna hii. Yaani from nowhere tu eti magari na pikipiki zikaacha kupita ndani ya eneo nisilofahamu vizuri, na hakuna hata nafsi moja iliyoonekana. Hapa pasingeendelea kukalika maana saa moja ilikuwa inaingia, hivyo wazo la kurudi na barabara tuliyokuja nayo kwa Costa likawa suluhisho zuri kwa wakati huu. Ningehitaji tu kufika eneo lenye makazi kiasi na kutokea hapo ningejua nini la kufanya kupata usafiri mwingine.
Taratibu nikaanza kutembea, begi likiwa mgongoni kwangu, simu ikiwa sikioni kuniruhusu nizungumze na msela wangu mmoja, ambaye alinicheka kwa kusema nimelaaniwa kukutwa na saibu hili, na bila shaka ningekutana na Basilisa huko mbele kwa hiyo eti angeandaa masufuria ya kuchemshia uji wa msiba wangu huko nilikotoka!
Nikiwa bado nasonga taratibu, sauti ya kuunguruma kwa pikipiki kutokea nyuma yangu ikanifanya nigeuke kuitazama, nami nikaingiwa na matumaini. Ilikuja upande wangu kutokea eneo hilo nilikoiacha ile Costa, nami nikaipungia mkono ili mwendeshaji asimame, lakini nikashangaa ananipita tu na kunyoosha mbele. Khh!
Nikatoa begi mgongoni na kusimama hapo. Giza lilikuwa limeshaingia kiasi, nami nilihisi njaa, na kwa kutazama taa za jiji mbele zaidi nikajiamulia kutakiwa kusonga tu ili nifikie sehemu yenye shughuli maana bahati nyingine isingekuja. Lakini Mungu si Athumani bwana, gari lingine dogo likaonekana likija kutokea huko nilikopaacha, nami nikapunga mkono lisimame lakini nalo likanipita tu. Kweli Mungu siyo Athumani!
Hali hii ikaniudhi, lakini nikaelewa vizuri upande wa pili wa mambo. Kikawaida, sehemu kama niliyokuwepo ilionekana kuwa na uhatari, labda wa vibaka, ukitegemea pia na muda, hivyo watu wasingekuwa wenye urafiki sana kwa mtu wasiyemjua na kusimamisha tu vyombo vyao kumsaidia; maana hofu ya kupatwa na madhara ilikuwepo kwa wote. Kwa hiyo ikanibidi nifikirie njia mbadala ya kujiondoa sehemu hii haraka kwa usafiri kabla usiku haujawa mzito zaidi.
Nilipopiga tu hatua zingine chache huku begi langu nikilining’iniza mkononi, gari lingine likasikika likija kutokea nyuma yangu. Sikugeuka. Nikaanza kutembea kwa kuyumba kiasi, kama mlevi, kisha nikaliangusha begi chini na kujishika kifuani, nikianza kuguna kwa sauti ya juu na kujiingiza barabarani kwa njia iliyoonyesha nakaribia kuanguka. Haya yalikuwa maigizo tu, na kama sikuwa nimeweka hili wazi mwanzoni, unapaswa kujua kwamba nina utundu fulani pia. Wengine huuita uhuni. Ila nilikuwa mhuni ilipohitajika tu.
Nilikuwa makini kutambua umbali ambao gari hilo lilifikia, na sasa likiwa karibu zaidi na nilipokuwa, nikajiangusha barabarani huku nikilinyooshea mkono lisimame maana nilikuwa na tatizo la kifua. Maigizo tu! Ikiwa aliyekuwa ndani ya gari hilo alikuwa na moyo mzuri, basi angenionea huruma na kushuka kuja kunipa msaada, hivyo ningeweza kupata lifti kwa wepesi. Akili mtu wangu!
Jaribio langu likazaa matunda mazuri pale gari hilo liliposimama, nami nikajisemea “Yes!” na kisha kuendelea kulia kwa maumivu makali chini hapo. Sikufumbua macho yangu na kuendelea kuigiza tu, nami nikasikia mlango ukibamizwa kidogo, kuashiria umefungwa baada ya kufunguliwa. Nikafungua jicho moja kiduchu na kuona kwamba kuna mtu alikuja upesi, nami nikafumba tena na kuendelea kulia.
“Oooh… aaah!”
Nikahisi shingo yangu ikishikwa kwa viganja na kunyanyuliwa kiasi ili kichwa changu kiwe juu, na sijui ni nini tu kilichofanya nisikazie fikira sana suala hili lakini mikono hiyo ilikuwa laini, na harufu ilikuwa nzuri sana.
“Kaka… nini tatizo?”
Sauti hiyo nyororo ikanifanya nifumbue macho yangu na kumtazama aliyeitoa, na kwa sekunde chache nikajisahau kwamba nilikuwa naumwa. Nilimtazama mwanamke huyo usoni kwa ufupi tu, lakini nilihisi ni kama nimemwangalia kwa muda mrefu. Alikuwa na sura nzuri. Mweupe, yaani mweupe. Mtu mzima kunipita hadi mimi kiumri, lakini kama angeamua kudanganya yeyote yule kwa kusema ana umri mdogo, hata mimi ningekubali.
Alikuwa na macho mazuri ya ufilipino fulani hivi na ya kungu kiasi, midomo laini na mizuri, na nywele zake zilikuwa zake, ndefu kufikia mabegani ambazo bila shaka alizilainisha zaidi kwa dawa. Uso wake mweupe wenye kujali sana ulionyesha huruma nyingi kunielekea, naye alikuwa anatumia kiganja kimoja kupima joto la mwili wangu kwa kukiweka kwenye shingo na paji la uso wangu.
Nikafumba macho yangu tena na kuendelea ku “Oooh… nakufaaa…” naye akanishika usoni kwa kiganja chake.
“Kaka… nini kinakusumbua?” akauliza hivyo.
Sauti yake ilikuwa tamu sana, kama ya mtoto mdogo vile ama ile ya Wema Sepetu anayobania puani.
“Aah… kifua dada… kifua kimekaza…” nikatoa lawama zangu.
“Pole sana. Naomba ujitahidi kusimama nikuingize kwenye gari tukatafute hospitali, hapo mbele tu, eti?” akaniambia.
Nikalibana tabasamu langu na kusema, “Sawa.”
Kisha nikaanza kujinyanyua, naye akanipa egamio na kutembea nami mpaka upande wa mlango wa pili wa gari lake. Gari lake lilinishangaza kiasi. Ilikuwa ni zile pickup Toyota za zamani kweli ingawa ilikuwa safi, nyeupe, lakini haikuonekana kuwa gari iliyomfaa mwanamke mwenye uzuri wake. Kwa vyovyote vile hilo halingejalisha kwa kuwa sasa nilipata lifti.
Nikakalishwa siti ya upande wa mbele pembeni ya usukani, kisha mwanamke huyo akaniacha na kuelekea pale aliponitoa. Nikamwangalia na kuona akiliokota begi langu na kuanza kuja nalo upesi kwenye gari, naye akaingia pia kwenye usukani na kuliweka kwenye siti za nyuma. Akaingiza gia na kukanyaga mafuta, nalo gari likaanza kutembea tena huku bado nikiwa nimekaza sura na kuonyesha nina maumivu sana.
“Pole kaka. Una… unakaa wapi… umetokea wapi?” akauliza.
“Nilikuwa… natokea Bamaga kule…”
“Sinza?”
“Ndiyo… usafiri ukaharibikia hapo nyuma… ndiyo nikabaki mwenyewe mpaka oooOOH!” nikaendelea kujikata na wembe bandia.
“Pole… ngoja nikuwahishe hospitali ya karibu,” akasema hivyo.
Nikafumbua jicho moja na kumtazama kwa chini, na alikuwa makini kweli kwenye uendeshaji akionekana kutaka kuharakisha kututoa huku. Nikaangalia upande wa nje na kutabasamu tu, kisha maigizo yakaendelea hadi tulipoanza kuzipita nyumba zile zilizokaribiana. Nikaelewa haingechukua muda mrefu kufikia barabara kuu, nami nikamtazama mwanamke huyo tena.
Isingekuwa ya mazingira tuliyokutana kuwa jinsi yalivyokuwa, basi angefaa sana kuwa rafiki mzuri. Alionekana kuwa mwenye kujali, nami nikawaza kuwa bila shaka angekuwa na watoto aliowatendea vizuri mno. Lakini kwa upande mwingine, kufanya naye urafiki ingekuwa ni jambo gumu maana tayari nilimdanganya kuumwa ili tu nitimize haja yangu ya kutoka eneo lile, kwa hiyo ningepaswa kuhakikisha namkimbia kwa spidi zote akishanifikisha huko mbele.
Kweli dakika si nyingi tukawa tumeingia barabara kuu za lami, naye akaonekana kupita kwenye njia ambayo ingetufikisha kwenye moja ya hospitali kwenye maeneo ya Buguruni. Nikiwa sitaki hilo kitokee, nikaanza kumpiga-piga taratibu kwenye mkono wake, naye akanitazama huku bado akiendesha.
“Nishushe dada…” nikamwambia hivyo huku bado nikiwa nimekunja sura.
“Wapi?” akauliza.
“Hapo tu hivi…”
“Lakini hali yako ni mbaya… unatakiwa kufika hospitalini kwanza…” akaongea kwa kujali.
“Hhh… nishushe… nahitaji hewa kidogo…”
“Upepo si unaingia vizuri hapo?”
Nikamtazama kwa konyezo na kuona jinsi alivyokuwa makini, nami nikasema, “Na juice…”
“Juice?”
“Ndiyo… huwa inatuliza moyo…”
“Ni… moyo au kifua?”
“Ah… vyote! Ooooh!” nikaendeleza uwongo wangu.
Akaonekana kujali zaidi hali yangu, naye akalipeleka gari sehemu ya kuegeshea barabarani ambako hakukuwa mbali na viduka vidogo vya bidhaa. Kwa upande aliosimamisha gari, ule wa pili ulikuwa na majengo ya makao makuu ya kampuni ya Azam, na magari mengi ya abiria yalipita na kusimama kushusha na kupakia abiria.
Mwanamke huyu akataka kushuka ili aende kunifatia juice lakini akashangaa baada ya mimi kuufungua mlango wa upande nilioketi na kutoka ndani ya gari. Akabaki kuniangalia mpaka nilipofungua mlango wa nyuma na kulitoa begi langu, kisha nikaufunga na kusogea hapo mbele; nikiinama kiasi kumchungulia.
“Asante sana dada. Mungu akubarikiii!” nikamwambia hivyo huku nikitabasamu.
Alikunja uso wake kimaswali kiasi, naye akasema, “Wewe… uko… uko…”
“Niko sawa,” nikamalizia maneno yake.
“Kifua hakiumi tena?”
“Kimeacha sasa hivi tu. Niko poa kabisa. Endelea tu na safari dada na Mungu atakulipa kwa ukarimu wako. Mmmwah!” nikamwambia hivyo na kumrushia busu kwa kiganja.
Alionekana kushangazwa sana na hili, naye akaangalia pembeni kiasi na kusema, “Ulikuwa unadanganya.”
“Oh… siyo kudanganya yaani… ni… ile ilikuwa ni njia ya kukuomba msaada maana hakuna aliyetaka kunisaidia hata lifti tu. Ila wewe una moyo mzuri sana dada yangu, yaani hadi ukanipima na joto… hahahah… msaada mdogo tu lakini nimefarijika sana. Utabarikiwa milele,” nikamwambia kwa shauku.
“Kwa hiyo… umenipotezea muda wangu, nafikiri unaumwa kumbe…”
“Ona ninaweza kukulipa kama unataka,” nikamkatisha.
“Nini?”
Nikatoa wallet yangu na kuchomoa pesa, kisha nikamnyooshea huku nikisema, “Time is money. Pole kwa kuchelewesha ulikokuwa unaenda ila chukulia hii buku mbili kama nauli ya kunibeba kulipia huo muda, mm? Shika.”
Akanikazia macho yake na kuniuliza kwa sauti ya chini, “We’ ni mjinga?”
“Aaa, usiwe hivyo sister. Huku ni kusaidiana tu. Eh? Nimesema asante na pole hii hapa nakupa. Chukua. Ama niendelee kuigiza nimenigwa kidogo? Eerrgh hahahah…” nikamwambia hayo na kumtania kidogo.
Akaniangalia kwa kutoamini fulani hivi, kisha akakanyaga mafuta na kuliondoa gari bila kuichukua elfu mbili niliyotaka kumpatia.
Nikaendelea kulisindikiza gari lake kwa macho, nami nikashusha pumzi na kusema kwa sauti ya chini, “Asante.”
Aliistahili asante hiyo ingawa hangeisikia wala kuijali tena kwa sababu nilikuwa nimemkosea. Nikatoa kitambaa changu safi na kuanza kujifuta hapa na pale kwenye suruali yangu nyeusi ya kardet, iliyochafuka kiasi kutokana na kujilaza chini nilipomfanyia maigizo mwanamke huyo. Nikaangalia saa yangu kwenye simu na kukuta ni saa mbili kasoro sasa, nami nikasimama sehemu ambayo ingeleta daladala za kuelekea kule nilikodhamiria kufika kwa siku hiyo.
Daladala ikaja, nami nikapanda kwa kusimama pamoja na abiria wengine ambao kama kawaida wangenitazama mara kwa mara kuonyesha nilikuwa mtu mwenye utofauti fulani kutokana na sura yangu. Vuuu… gari likapita eneo moja baada ya lingine huku nikiwa nimebanwa kiasi na watu niliosimama pamoja nao, na hatimaye tukafika maeneo ya Rangi Tatu, huko Mbagala, nami nikashuka hapo.
Kwa jiji letu kufanya matembezi sehemu mbalimbali kipindi cha nyuma kulifanya niyajue maeneo mengi, lakini Mbagala ndiyo kati ya maeneo ambayo sikuwa na mazoea nayo kabisa. Hata safari hii fupi kutokea kule nilikoishi ilinibidi niwe nimefanya utafiti wa jinsi ya kufika huku, kwa sababu kuna sehemu hususa niliyokuwa nikielekea.
Isingekuwa kucheleweshwa kule kwa usafiri niliochukua mara ya kwanza basi ningewahi kufika nilikohitaji kufikia, kwa hiyo baada tu ya kushuka nikatafuta daladala nyingine ambayo ingenipeleka kwenye eneo la mbele zaidi lililojulikana kama Mzinga.
Mapema nikapanda gari za Toangoma na mwendo ukaanza. Sikuzote nilifurahia hali fulani ya ugeni nilipoingia kwenye maeneo ambayo sikuyafahamu vizuri, kwa hiyo nilikuwa makini kutazama mambo mengi ya maeneo haya. Hakukuwa na purukushani nzito kama maeneo ya Kariakoo ama maghorofa mengi na vitu maridadi mno, bali mwonekano wa hali ya kawaida ulioitofautisha Mbagala na maeneo mengine yaliyofanisika zaidi.
Dakika kama kumi tu nasi tukawa tumefika Mzinga, nami nikashuka pamoja na wale walioshukia hapo. Bila hata kusumbuka, bodaboda zikanikimbilia, nami nikachagua moja na kumpa maelekezo dereva anipeleke sehemu iliyojulikana kama Masai. Nikapanda, mwendo ukaanza.
Nadhani ni ugeni wa mtu kama mimi kwenye eneo hilo uliofanya wengi wa watu tuliowaopita wanikodolee sana, na upesi nikatambua kwamba vijora ndiyo vazi lililopendelewa zaidi na wanawake wa huko. Nilikuwa makini kukariri njia tuliyotumia kupita mpaka kufika Masai, ingawa ilikuwa giza. Hiyo Masai ilikuwa ni bar pana kiasi yenye ghorofa moja juu na vyumba vya wageni. Tayari kwa muda huu wa saa mbili palikuwa pameshachangamka, muziki ukiwa mnene, na wengi wa waliokuwemo kule ndani waliniangalia sana baada ya kuniona.
Nikamlipa boda, naye akatoweka. Nafikiri wengi walikuwa wanasubiri kuona nikienda pale aidha kunywa ama kuchukua chumba cha kupumzikia kutokana na kuwa sura mpya kwenye eneo lao na kubeba begi mgongoni. Lakini Masai haikuwa shabaha yangu. Nikasogea pembeni na kutoa simu, nami nikatazama ramani ndogo ya nyumba iliyokuwa karibu eneo la bar hii. Nilikuwa na mpango wa kufikia kwenye nyumba hiyo ambayo mwenye nayo alikuwa ametoa tangazo siku chache nyuma kuwa angepangisha mtu hapo.
Ilikuwa ni sehemu sahihi kwangu kutaka kufikia kwa sababu nilitaka mazingira mazuri ya unyumbani, siyo chumba cha kupanga, bali kama alivyoonyesha kwa tangazo lake nililoliona mtandaoni, ilikuwa ni sehemu ya kukaa kama nyumbani. Yaani, kungekuwa na sebule yenye vitu kama samani na makochi tayari, chumba chenye kitanda, bafu, choo, maji, umeme, mambo kama hayo. Na gharama yake ilikuwa nafuu kwa kila mwezi.
Tayari nilikuwa nimeshawasiliana na mwenye kutoa huduma hiyo kwa njia ya WhatsApp na kukubaliana naye kwamba ningekuja hapo siku si nyingi ili asije kumpa mteja mwingine nafasi hii niliyoitaka mimi, naye akawa ameridhia. Kwa hiyo baada ya kuona uelekeo ambao nyumba hiyo ilikuwa, nikaanza kuelekea huko taratibu.
Mtaa huo kwa usiku ulionekana kuwa kimya kiasi, na nyumba nilizozipita zilikuwa za kawaida sana, vijia vyenye uchochoro mwingi, yaani mwonekano sahihi wa uswahilini. Kidoti chekundu cha ramani kikanifikisha mbele ya nyumba hiyo, nami nikaiangalia kwa umakini.
Kutokea nje, ingeweza kuonekana kuwa kubwa kiasi, ikiwa imezungushiwa kuta iliyoitenganisha na nyumba nyingine pembeni lakini kwa ukaribu sana. Geti lilikuwa pana na jeusi. Ningeweza kuona madirisha mapana yaliyowekewa vioo vyeusi, ungo wa king’amuzi cha Azam huko juu, na taa nene ya nje iliyomulika vyema mpaka kufikia niliposimama. Bila shaka palikuwa ndiyo penyewe.
Kupiga jicho upande mwingine wa nyumba za waswahili, nikaona wanawake kadhaa wakiwa wamesimama, wengi wao wakijifunga mikhanga tu kuanzia kifuani, wakiniangalia kama hawanijui. Ah kweli walikuwa hawanijui.
Hivyo nikaenda zangu mpaka kwenye geti hilo na kuligonga kwa wepesi kiasi, nami nikabaki kusubiri. Sikuwa nimeona haja ya kumtafuta mwenye nyumba kwa simu tena maana alisema kuwa muda wowote ule ambao nilijisikia kufika kwenye nyumba hiyo basi ningeenda tu, na ndiyo muda wenyewe ukawa huu. Sauti ya kifungulio kidogo cha mlango wa geti ikasikika baada ya sekunde chache, nao ukafunguka.
Mbele yangu alisimama mwanamke mtu mzima vya kutosha kunizaa, labda hata mara mbili. Umri wake kwa kukadiria ungekuwa wa miaka 50 ya mwishoni na kuendelea, naye alikuwa na ufupi wa kadiri, mnene kiasi, mwenye ngozi yenye weupe uliofifia, na macho yake mazuri yalinitazama kwa umakini.
“Mama shikamoo…” nikampa salamu kwa heshima.
“Marahaba. Hujambo?” akaniitikia.
“Sijambo,” nikamwambia.
Alinitazama kwa umakini sana, akiwa kama ananitafakari, nami nikawaza kwamba huenda ndiye aliyekuwa mwenye nyumba, hivyo ingenibidi nimweleze mimi ni nani.
“Pole kwa kuwa nimefika usiku mama, gari niliyokuja nayo iliharibikia njiani. Mimi ni….”
“Ndiyo wewe kumbe?” akanikatisha kwa kuniuliza hivyo.
Kwa kufikiri anamaanisha kile nilichowaza, nikamwambia, “Ndiyo mama, ni mimi.”
Akanishusha na kunipandisha huku akitabasamu kiasi, nami nikatabasamu pia kirafiki.
“Umekuja mwenyewe?” akaniuliza.
Sauti yake ilikuwa yenye upole mwingi sana, nami nikasema, “Ndiyo, niko mwenyewe. Gari lisingeharibika nisingechelewa kufika, ila hata hivyo haukujua kama ningefika leo japo nilipanga kufika mapema.”
“Ahah, hamna shida baba, nilijua unakuja. Sema… karibu ndani kwanza. Jamani! Utakuwa umechoka kweli…” akasema hayo huku akinipisha ili nipite.
Mh? Sikutarajia angefahamu kwamba nilikuwa nakuja leo lakini njia yake ya kunikaribisha ilikuwa nzuri sana, nami nikaingia tu na kusogea mbele kidogo. Akafunga mlango wa geti na kusogea usawa wangu.
“Pole baba jamani… karibu sana. Twende ndani upumzike kidogo,” akaniambia.
“Asante,” nikashukuru.
Akaniongoza kufikia ubaraza uliojengewa vigae sakafuni, nami nikaona viatu kadhaa chini hapo kunifanya nitambue kuwa huko ndani kulikuwa na watu wengine zaidi. Labda wengine wa familia yake ambao waliishi naye, na mimi ndiyo ningeongeza idadi kwa kuja kukaa hapo. Yote yalikuwa sawa kwangu, nasi tukaingia ndani ya nyumba hiyo pamoja. Alinisihi niingie na viatu tu nilipoashiria kutaka kuvivua, na baada ya kufika sebuleni akanikaribisha nikae kwenye sofa moja.
Sebule haikuwa pana sana lakini ilikuwa pana. Masofa yalikuwa matatu na marefu yaliyopangwa kwa njia ya ukuta uliozunguka meza ya duara yenye kioo cheusi na kizito hapo katikati. Sofa nililoketi lilinitazamisha moja kwa moja na TV ndogo tu ya flat screen ukutani, na juu kiyoyozi kilionekana kuzunguka na kuipa sebule ubaridi ulioleta ahueni kutokana na joto la jiji hili.
Upande wa nyuma wa sofa nililokalia kulikuwa na sehemu pana iliyokuwa ya lengo la kulia vyakula (dining), na hapo niliona meza ndefu kiasi ya mbao, iliyozungukwa na viti sita vilivyoibana kwa ukaribu. Pembeni na hapo kulikuwa na friji yenye urefu wa kadiri na yenye rangi ya njano, pamoja na sehemu yenye uwazi wa mlango usiokuwa na mlango, ambao ulionyesha uelekeo wa kwenda chumba cha jikoni kutokea hapo ‘dining.’ Kampangilio kalikuwa kazuri kweli, na safi sana.
Kwenye sofa la upande wa kulia alilala binti mwenye umri mkubwa kufikia miaka 20 hivi, akiwa makini tu kutazama runinga bila kujali kwamba kuna mgeni aliingia. Alivaa dera lililousitiri vyema mwili wake, na kwa kumwangalia haraka nikatambua alikuwa mweupe na mwenye sura nzuri. Alitulia kivyake tu akitazama tamthilia huku aking’atang’ata kucha moja ya kidole chake kiganjani.
Mwanamke yule aliyenikaribisha akasimama pembeni yangu na kusema, “Karibu sana baba’angu.”
“Asante mama,” nikamwambia.
“Ngoja nikuletee kitu cha kupoza koo kwanza, eti?” akaniambia.
Nikatabasamu na kusema, “Asante sana.”
Angekuwa amefanya jambo la maana kwa kuwa sikuweka chochote kile tumboni tokea nilipokunywa chai asubuhi, kwa hiyo kama ni juice angeileta tu nami ningeishusha vizuri sana. Akaondoka na kwenda upande ulioonekana kuelekea jikoni, nami nikakaa kwa utulivu na kumtazama binti yule pembeni. Alionekana kutojali kabisa wageni, nami nikawaza huenda alikuwa mwenye nyodo kupita maelezo.
Sekunde chache kupita na mwanamke yule akawa amerejea tena, isipokuwa wakati huu akawa amekuja pamoja na mwanamke mwingine aliyeonekana kumzidi mpaka na yeye kiumri kiasi. Huyu hakuwa mweupe, bali mweusi wa maji ya kunde, naye alikuwa na nywele fupi zenye mvi kiasi kichwani kwake.
Yule aliyenipokea mara ya kwanza alibeba sinia lenye glasi iliyowekewa juice, bila shaka ya parachichi, pamoja na sahani yenye wali na nyama iliyoonekana kuungwa vizuri sana kutokana na namna ilivyonukia. Yaani vilitamanisha sana, na kwa njaa niliyohisi ningekula mpaka kusafisha sahani yote. Ni kama alijua!
Sikutegemea mapokezi yangu kwa hapo yangekuwa mazuri namna hiyo kutoka kwa watu wazima kama hao, lakini lilikuwa ni jambo la kawaida kwangu mimi kutendewa kwa njia nzuri na watu wengi. Siyo wote, ila wengi. Kwa hiyo sinia hilo likawekwa mezani, nayo ikavutwa mpaka kuifikia miguu yangu, na wanawake hao wakawa wamesimama pembeni huku wakinitazama kwa njia fulani ya… matumaini.
Nikatabasamu kidogo na kusema, “Asanteni sana. Shikamoo mama?”
Nilikuwa nikimsalimu yule mwanamke mwingine, naye akasema, “Marahaba kijana wangu. Karibu sana, jisikie umefika nyumbani.”
Nikatikisa kichwa kukubali ukaribisho wake.
“Karibu chakula baba. Pole kwa safari,” yule mwanamke mweupe akaniambia.
“Asante.”
Kiukweli nilikuwa nimesema asante nyingi sana kwa jioni hiyo, nami nikaanza tu makamuzi taratibu huku wanawake hao wakiwa wamesimama tu na wakiniangalia. Niliona hilo kuwa ajabu kiasi lakini labda hawakuzoea sana ugeni wa wanaume, tena hasa kutokana na mwonekano wangu.
Oh, kwangu mimi sura niliyokuwa nayo ilikuwa kawaida sana, lakini kwa wengine ilikuwa kama vile kigezo fulani cha kuwafanya wanitendee kiyaiyai. Nilitamani kuwaambia watu hawa wazima wakae, lakini tena nikajizuia maana sikuona hilo kuwa adabu kutoka kwa mgeni aliyefika tu na kuanza kujifanya mjuaji. Wafanye vile walivyojisikia.
“Kwa hiyo… haukuja na Shadya?”
Swali hilo lilitoka kwa yule mwanamke mweupe aliyenipokea mwanzoni, nami nikamtazama machoni. Sikuelewa Shadya ilikuwa ni nini, ila nikadhani amemaanisha jina la gari la usafiri kama Mohammed Trans.
“Aa… hapana… sijaja na Shadya. Nilipanda tu daladala, nikaifata ramani ndiyo nikafika. Ni mara yangu ya kwanza,” nikawaambia.
Waliangaliana kimaswali kiasi, mimi nisijue sababu, lakini nikaendelea zangu tu kula.
Yule mweusi kiasi akasema, “Tulifikiri ungekuja labda hata na… ndugu zako…”
“Ndugu? Hamna… ni mimi tu mama. Nimekuja kukaa huku peke yangu,” nikasema.
“Umekuja… kukaa huku?” akauliza yule mwanamke mweusi.
“Ndiyo. Nafikiri tutaanza kuzungumza kuhusu gharama na kila kitu nimeshaandaa. Nimalize kwanza kula, eh?” nikawaambia.
Yule mweupe akatabasamu kwa furaha na kusema, “Sawa baba. Wewe kula tu. Tutaongea mengi zaidi Miryam akishafika.”
Nikakunja uso kimaswali kiasi na kuuliza, “Miryam?”
“Ndiyo. Na yeye amekawia kidogo tu, ila amesema yuko karibu kufika,” mwanamke mweupe akaniambia.
Nikaangalia pembeni kiufupi, nikiwa sijaelewa vizuri jambo hilo, na yule mwanamke mweusi alinitazama kwa umakini zaidi tofauti na yule mweupe ambaye aliniangalia kwa furaha zaidi.
“Miryam ndiyo… mwenye nyumba?” nikawauliza.
Wakaangaliana machoni kwa njia ya kuulizana jambo fulani, kisha wakanitazama tena na yule mwanamke mweusi akasema, “Eee… ndiyo… Miryam ndiyo… ndiyo mwenye nyumba.”
“Mmmm… sawa basi, haina shida. Nitamsubiri ili tupangane vizuri. Nimepapenda sana hapa,” nikawaambia hivyo.
Nikakirudia chakula changu na kuendelea kushuka nacho taratibu, nami nikamwona mwanamke yule mweusi akimpa kiashirio mwenzake kwa kumvuta ili waondoke hapo. Nikawaangalia, naye akasema wanaenda kuandaa mambo fulani kisha wangerudi tena, na mimi ningekuwa nani kuwazuia? Nikasema sawa, nao wakaishia kwenye kona upande mwingine ndani hapo.
Nikaendelea kula na kumwangalia binti yule tena, na bado alikuwa anatafuna tu kucha. Nilipomwangalia vizuri zaidi nikaanza kuona kwamba hali yake haikuwa sawa kwa asilimia zote, lakini nisingeweza kukisia haraka ikiwa alikuwa na tatizo fulani. Macho yake yaliielekea TV, lakini ni kama umakini wake haukuwa kwenye kile kilichoonyeshwa humo.
Nikataka nimsemeshe, lakini ndiyo hapa nikaanza kusikia maongezi baina ya wale wanawake wawili walioondoka muda mfupi nyuma. Nikatambua hawakuwa wameenda chumbani kabisa, bali walisimama nyuma ya ukuta uliowaficha kutokea hapo sebuleni.
Sauti ya chini ya mwanamke yule mweupe ikasikika ikisema, “Dada jamani, huyo kaka ni mzuri! Eh! Sijawahi kuona.”
Sauti ya mwenzake ikasema, “Mbona kama mdogo sana?”
“Kinachofanya ufikiri ni mdogo nini?”
“We’ humwoni? Anaonekana hadi kutakiwa kumwamkia Mimi.”
“Mh? Hamna bwana. Halafu kwani kuna ubaya gani? Sema ni kasura kake tu ndiyo kanamfanya anaonekana mdogo, lakini hata Shadya alisema ni mkubwa. Sidhani kama alikosea. Mimi nimempenda sana jamani…”
“Ndiyo, ni mzuri ila, mbona kama haelewi-elewi mambo? Tunamuuliza hiki, yeye anajibu vingine, kama anavuta sijui…”
“Atakuwa amechoka tu, halafu anaonekana ana njaa, hajala muda huyo…”
“Lakini…”
“Acha hizo bwana. Kijana wetu amechoka tu, tumsubiri Miryam mengine tutajua. Dada nina furaha SANA!”
Mh? Hayo yote niliyasikia, nami sikuweza kuelewa kabisa maongezi hayo mafupi yalilenga suala gani haswa. Kulikuwa na ishu gani nyingine zaidi ya mimi kuja kupangishwa kwenye nyumba hii iliyomfanya mmoja wa wanawake hao afikiri kuwa sielewi mambo, ama navuta bangi? Shadya ndiyo alikuwa nani badala ya nini?
Ningehitaji kujua undani wa mambo hayo ili nisije kujikuta nadumbukia kwenye masuala mengine kabisa tofauti na yaliyonileta huku, na wao kuanza kuja tena kukanifanya nijiandae kuzungumza nao kwa kina kuhusu makazi yangu ya muda mfupi kwenye nyumba hii. Nilitaka kujua ningelala kwenye chumba kipi ndani hapo, na mambo ya kawaida ambayo ningeshiriki kufanya kama mwanajamii mpya katika eneo hilo. Basi.
Waliponifikia tena, walikuwa wakitabasamu tu, bila kujua kwamba mengi ya yale waliyozungumzia niliyasikia, nami pia nikatabasamu na kuigiza kutojua lolote. Tayari nilikuwa nimefuta wali wote na nyama, ikibaki tu juice ya kuendelea kushushia.
“Asanteni sana jamani,” nikawaasante tena.
“Nikuongezee ubwabwa?” yule mwanamke mweupe akaniuliza huku akija kuchukua sahani.
“A… hapana. Nimeshiba. Asante…”
Asante nyingine tena? Nikaanza kuhisi naboa.
“Napenda kujua vitu vya kawaida, yaani shughuli za kawaida zifanyikazo hapa. Mmesema napaswa kusubiri mpaka Mariam aje ndiyo tuzungumze?” nikauliza.
“Abee…”
Hilo lilikuwa ni itikio kutoka kwa yule binti aliyelala kwenye sofa, nami nikageuka na kumtazama. Alikuwa ananiangalia sasa. Macho yake yakiwa na ukavu fulani hivi, ilikuwa kama vile sura yake si ngeni sana kwangu, ijapokuwa nilijua kabisa kwamba hii ndiyo ilikuwa mara ya kwanza kukutana naye. Sikujua alikuwa ameitikia mwito kutoka kwa nani, lakini kuniangalia vile kukafanya nijue alidhani mimi ndiyo nimemwita.
“Hajakuita, endelea kuangalia sinema mama, eh?” yule mwanamke mweupe akamwambia hivyo binti, naye akaitazama TV tena.
Jambo hili lilinishangaza kiasi. Nikawatazama wanawake wale, wote wakiwa wamesimama, nami nikauliza, “Kwa nini anafikiri nimemwita?”
Mweupe akajibu kwa kuniambia, “Ulikuwa unataka kusema Miryam, jina la dada yake, ila ukasema hilo ulilolisema, ndiyo la kwake. Aka… akadhani umemwita.”
Njia yake ya kuwasilisha taarifa hiyo kwangu ilikuwa kama vile hataki kuendelea kuzungumzia zaidi suala la binti huyo aliyelala kwenye sofa, naye akaondoka pamoja na sahani ile bila shaka kuirudisha jikoni. Nikamwangalia yule mwanamke mweusi, naye akaketi kwenye sofa la upande wa kushoto huku akiniangalia pia. Alionekana kuwa mtu makini, labda mkali kiasi pia, nami nikaendelea kuweka utulivu tu wa kiume.
“Hawajambo nyumbani?” akanisemesha.
Nikamwangalia na kutabasamu kiasi, nami nikasema, “Wazima kabisa. Sijui hapa?”
“Tunaendelea vizuri. Mungu anasaidia. Angalau mara moja moja tukipata wageni kama hivi… ni baraka,” akaniambia.
Nilikuwa na kawaida ya kusugua magoti yangu kwa viganja taratibu hasa nilipozungumza na mtu niliyemheshimu sana, na wakati huu nikawa nikifanya hivyo, nami nikamwambia, “Ndiyo wageni huwa ni baraka. Hata sisi kule kwetu… angalau mgeni akifika tunafurahi maana mahanjumati na nyama ndiyo hupikwa kwa sana.”
Kauli niliyotoa ikamfanya mwanamke huyo acheke, na yule mwanamke mweupe ndiyo alikuwa anarudi, naye akawa anacheka pia kuonyesha kwamba alinisikia.
Akakaa pembeni ya mwenzake na kusema, “Unasema kweli, maana siku hizi kila kitu ni mfumuko wa bei tu. Wengi kugusa nyama ni mara moja moja sana.”
“Wee! Umeona?” nikamwambia hivyo, nasi kwa pamoja tukacheka kidogo.
“Napenda unavyoongea. Wewe ni kabila gani?” yule mwanamke mweusi akaniuliza.
“Ningesema mimi ni msukuma kwa upande wa mama, ila wa baba ni mpemba. Sivijui hivyo vikabila lakini, maana tupo kimjini-mjini zaidi…”
Nikawaambia hivyo, nao wakacheka kidogo.
“Ndiyo hivyo. Sisi ni wa Mwanza huko, ila hapa jijini ndiyo tumezamia kwa kipindi kirefu zaidi,” nikawafahamisha.
“Hata sisi tumekaa huku muda mrefu pia. Sisi ni warangi, baba yao kina Miryam alikuwa mpemba pia kama wewe tu…” mwanamke mweupe akaniambia.
“Aaa kumbe…”
“Ndiyo. Tulikaa Tanga sana, then baadaye jiji likatuita. Ndiyo tuko na binti yetu hapa, tumemtunza-tunza na yeye sasa hivi anatutunza-tunza ahahah… Miryam amekua, na amekuwa mwanamke mzuri sana. Ana bidii, anatujali, anachapa kazi, ni mtu mmoja mpambanaji yaani kila mtu anampenda,” mwanamke huyo akaniambia.
Nikatikisa kichwa kuonyesha uelewa, lakini nikijiuliza kwa nini angefikiria habari za huyo Miryam zingekuwa na umuhimu sana kwangu. Ila kwa kuwa nilijua kuna jambo lingine lililokuwa linaendelea lililomhusisha huyo mwenye nyumba, nikaona niulize tu.
“Kwa hiyo… Miryam ni mtoto wako?”
Wanawake hao wakaangaliana kimaswali kiasi, kisha wakanitazama kama vile hawakunielewa vizuri, na mimi singeweza kujua sababu ya kupewa itikio hilo.
Mwanamke yule mweusi akaniuliza, “Kwani mliongea nini na Shadya? Hakukuelezea mengi sana, au?”
Shadya ndiyo alikuwa nani? Dalali wa nyumba au? Mimi nilipata tu tangazo mtandaoni mpaka kufika hapa. Kiukweli hali hii ikaanza kunichanganya sasa. Nikashindwa kujua nitoe jibu lipi au niulize kipi kingine, na wanawake hao wakiwa bado wananitazama, sauti ya honi ya gari ikasikika kutokea nje ya geti, nami nilipowaangalia nikaona wakitabasamu kwa furaha.
Mweupe akaniangalia na kusema, “Amefika. Ngoja nikamfungulie.”
Bila shaka alikuwa akimaanisha kwamba mwenye nyumba huyo, Miryam, ndiyo alikuwa amefika, naye akanyanyuka na kunipita kuelekea nje ili kufungua geti.
Nikaendelea kukaa kwa utulivu tu, bado nikiwa najiuliza kama kuna sehemu fulani akina mama hawa walijichanganya katika maongezi yao, ama labda mimi, na kwa nini mtu mzima kama mwanamke huyo mweupe ndiyo anyanyuke kwenda kufungua geti badala ya binti kijana aliyelala tu kwenye sofa hapo hapo. Ila mi’ ningejua nini? Maisha yao yalikuwa yao.
Geti likasikika likifunguliwa, muungurumo wa gari ukaingia zaidi kuikaribia nyumba, kisha ukakata na geti likafungwa tena. Mwanamke yule aliyebaki akanisihi niendelee kunywa juice yangu kabla haijashuka kiwango cha ubaridi iliyokuwa nacho, nami nikaichukua glasi na kuanza kunywa tena. Bila shaka pale nje kuna maongezi mafupi yaliyofanywa baina ya mwanamke yule mweupe na mwenye nyumba aliyeingia, labda kumwambia kuhusu ujio wangu, nami nikajiweka tayari ili akifika mikakati zaidi iendeshwe.
Mlango ukafunguka, na wa kwanza kupita akawa ni yule mwanamke aliyenipokea, kisha akaingia mwanamke mwingine kumfatia. Nilikuwa tu ndiyo nimetoka kupiga fundo dogo la juice, na ile nimeshusha glasi na kumtazama mwanamke huyo, macho yangu yakashtuka kiasi kufuatisha na pigo la nguvu moyoni ndani ya kifua changu.
Ilikuwa ni yule mwanamke mweupe niliyekutana naye masaa machache yaliyopita jioni hiyo na kumdanganya kwamba niliumwa kifua ili tu anibebe kwa gari lake, naye baada ya kuwa ameniona, akasimama mlangoni hapo hapo na kuniangalia kwa mkazo sana ulioonyesha hasira kali kunielekea!
★★★★★★★★★
SEHEMU YA PILI
★★★★★★★★★★★★★
Mshtuko mfupi niliopata ukanifanya nimeze juice na kuvuta pumzi puani kwa wakati mmoja, nami nikapaliwa. Nikakohoa na kudondosha juice kiasi kutoka mdomoni mwangu, kitu ambacho kilifanya wale wanawake wakubwa washtuke na kunitazama kwa kujali. Nikaendelea kukohoa kwa nguvu, nami nikasimama kabisa nikijitahidi kujizuia lakini nikawa nashindwa.
“Hee… pole kijana wangu… umepaliwa?” akaniuliza yule mwanamke mweusi.
“Akh… kkhh… koh… koh…” nikaendelea kubanja.
“Zawadi, mfatie maji…” akasema hivyo mwanamke huyo.
Nafikiri Zawadi ndiyo lililokuwa jina la mwanamke huyu mweupe, naye akaenda upesi kule jikoni huku mwenzake akinisogelea na kunipiga juu ya mgongo kwa kiganja chake. Aisee nilikuwa nimepaliwa vibaya. Machozi yalinitoka, kooni nikihisi kama vile kimiminika kimeunganisha bomba la pua na mdomo kwa pamoja, nami nikawa namwangalia yule mwanamke mlangoni pale aliyenikata jicho la hasira.
Maji yakaletwa, huku binti yule aliyelala sofani bado akiwa anatafuna tu vidole vyake kama vile hayupo. Nikaanza kunywa maji, na kikohozi cha kupaliwa kikawa kinafifia japo kooni palivurugika sana. Nikamwangalia yule dada pale mlangoni, aliyekuwa amesimama kwa utulivu tu, nami nikahisi aibu na kuangalia pembeni.
“Uko sawa baba?” Zawadi mweupe akaniuliza.
“Akh… ndiyo… niko sawa…” nikajibu huku koo imenibana.
“Pole sana baba… pole…” Zawadi akanibembeleza.
“Miryam… karibu mwanangu. Za huko?” yule mama mweusi akamuuliza mwanamke aliyesimama mlangoni.
Ke! Huyo ndiyo alikuwa Miryam? Nimekwisha.
Miryam mwenyewe alionekana kutaka kunipasua kabisa kwa jinsi alivyokuwa ananiangalia, lakini akaacha kunitazama na kumwambia mama huyo, “Ni nzuri. Shikamooni?”
“Marahaba,” wakajibu wanawake hawa kwa pamoja.
Mpaka sasa nilikuwa nimesimama kwa ukaribu na Zawadi mweupe, akiwa anausugua mgongo wangu taratibu, nami nikamtazama mwanamke yule aliyetakiwa kuwa ndiyo mwenye nyumba wangu. Kufikia hapa ningeweza kutambua tu kwamba dili lilifeli, na alikuwa na kila haki ya kunikasirikia maana nilimtendea kama mtoto mdogo vile kule tulipotoka. Ah yaani mambo mengine haya! Eti ilipaswa tu kuwa yeye kati ya maelfu ya watu wote walioishi Dar!
Mwanamke huyo ambaye sasa nilijua aliitwa Miryam, akafunga mlango na kusogea usawa wa sofa alilolalia yule binti, nami nikamwona akimshika sehemu ya shingo taratibu na kuibonyeza kidogo. Binti huyo, Mariam bila shaka, akanyanyuka upesi huku akiwa anatabasamu kwa furaha na kumkumbatia Miryam kwa nguvu sana, utadhani alimpamia. Huyo Miryam akatabasamu pia na kukishika kichwa cha mdogo wake kwa upendo.
Kuwaangalia namna hiyo kukanifanya sasa nitambue kwa nini mwanzoni binti huyo aliponitazama nilifikiri sura yake haikuwa ngeni sana. Ni kwa sababu kwa kadiri kubwa alifanana na dada yake, mtu ambaye nilikuwa nimemwona siku hiyo.
Binti akamwachia dada yake na kumwangalia usoni huku akicheka kwa pumzi za kujirudia-rudia kama mtoto vile, na dada yake akaingiza mkono ndani ya mkoba aliokuwa amebeba na kutoa boksi refu la biskuti na kumpatia. Akalipokea kwa furaha sana na kukaa kwenye sofa, naye akaanza kulifungua ili ale biskuti zake.
Macho ya Miryam yakarudi upande wetu tena. Kiukweli, kiukweli, huyu mwanamke alikuwa mrembo. Hata mara ya kwanza tulipokutana niliona hilo lakini hasa baada ya kujua sasa kwamba alikuwa mrangi ndiyo ikawa wazi zaidi ni kwa nini. Alikuwa mrefu kwa kadiri iliyomfaa mwanamke, mwenye mwili mzuri ulionawiri, kiuno chembamba na miguu mirefu yenye unene wa chupa ya Dompo. Alibeba mapaja manene kiasi yaliyoitesa sketi aliyovaa kwa kuivutisha zaidi kila pande, na hapo bado sikuwa nimemchora huko nyuma vizuri ila nilijua kuna hazina matata iliyokuwa imetunishwa huko.
Alionekana kuwa mwanamke makini sana asiyependa mchezo, na ndiyo jambo ambalo lilifanya nisikazie fikira sana masuala ya uanamke wake zaidi ya masuala yaliyonileta huku; ukitegemea tayari nilikuwa na kesi ya mkosaji kwake.
“Tesha amerudi?” Miryam akauliza.
Sauti yake nzuri ikanifanya nikumbuke namna alivyoniongelesha kwa kujali sana kule tulikotoka.
“Hapana, bado hajaja,” mwanamke yule mweusi akamwambia.
Kwa jicho la pembeni, niliweza kumwona Zawadi mweupe akimwonyesha Miryam kwa ishara ya macho kuwa niko hapo, na mwanamke huyo akaniangalia. Alinitazama kwa umakini sana, naye akapiga hatua tatu nne kunielekea huku bado nikiwa nimesimama. Nikaweka uso tulivu tu, nikihisi labda hata natakiwa kusema “shikamoo.”
“Ndiyo wewe?”
Miryam akaniuliza hivyo, na kama angekuwa ni mtu ambaye amefika akiwa na malengo mengi ya kumfikisha hapo, basi nisingeweza kujua aliuliza hivyo kuelekea lengo lipi. Lakini langu lilikuwa ni moja. Kuja kupangishwa hapo, basi.
Hivyo nikielewa swali lake lililenga ishu hiyo, nikajibu, “Ndiyo.”
Sikuendelea kukohoa tena, na wakati huu nilijivika tu ujasiri wangu wa kiume ingawa bado nilihisi vibaya kwa nilichokuwa nimemfanyia. Baada ya kumpa jibu hilo alinishusha na kunipandisha kama kuonyesha haamini vile, nami nilielewa sababu kuwa yeye kutopendezwa nami. Haingejalisha tena kuhusu yaliyotokea ikiwa tu ningemwomba samahani, na kama asingeikubali basi fresh, ningetafuta tu sehemu nyingine ya kukaa.
Nikawaangalia mama zake kwa ufupi, ambao walitutazama sisi wote kwa umakini, nami nikamwangalia Miryam usoni na kusema, “Naomba kuongea nawe Miryam… kibinafsi.”
Aliniangalia machoni bila kukwepesha hata kidogo, na wanawake wale wawili wakaendelea kunitazama.
“Kama ni sawa. Twende chumbani, halafu tuzungumze,” nikamwambia hivyo kwa sauti yenye uhakika.
Akanikazia macho yake na kuuliza, “Unataka… nikupeleke chumbani?”
“Ndiyo. Nionyeshe chumba… ili tuongee pia,” nikamwambia hivyo.
Nilikuwa namwonyesha kwa lugha ya macho kwamba nilihitaji tuzungumze kuhusu tatizo letu, lakini aliniangalia utadhani amechanganyikiwa. Akawatazama wale wanawake kwa mshangao fulani hivi, na hata mimi nilipowaangalia nikaona wananitazama kimaswali kiasi.
Lakini Zawadi mweupe akaachia tabasamu na kusema, “Ni sawa tu… nyie nendeni mkaongee… sisi tutakuwa hapa hahah…”
Nikamwangalia Miryam usoni na kuona ni kama vile anashangazwa na mimi, na nilichukulia hiyo kuwa kwa sababu labda hakutaka kunipeleka chumbani. Lakini akaangalia pembeni kiasi na kushusha pumzi, kisha akaanza kutembea taratibu kuuelekea upande ambao bila shaka ungefikia vyumbani.
Sikuhitaji kupewa agizo, hiyo ilikuwa ishara tosha kwangu. Nikawapa tabasamu hafifu wanawake hao wawili na kubeba begi langu, kisha nikaanza kumfata mwanamke yule. Sijui ni kwa nini lakini eti wakawa kama vile wanashangaa kuona nimelibeba na begi kabisa. Ah ugeni huu! Bora nisingelazimisha kutafuta huduma ya aina hii maana hali yote ya hapa ilizidi kunichanganya.
Kumfata mwanamke yule kulinipeleka upande wa nyumba hiyo uliokuwa na korido fupi lenye milango mitatu ya vyumba vya kupumzikia, na kona nyingine iliyopeleka mtu kwenye choo na bafu. Angalau sasa niliweza kulichora umbo lake huko nyuma, na alikuwa amebarikiwa kubeba mzigo wa maana!
Yeye akaingia ndani ya mlango wa chumba cha mwishoni, na nilipofika hapo nikakuta amesimama mlangoni kama kuniruhusu niingie, nami nikampita na kuingia. Bado alikuwa akinitazama kimashaka fulani hivi, lakini baada ya mimi kuingia ndani humo mashaka yangu ndiyo yakapanda zaidi.
Chumba hicho kilikuwa kizuri; kizuri mno. Lakini ulikuwa uzuri ambao ulimfaa mwanamke, si mwanaume. Vitu vingi sana vilikaa kimaua-maua tu, kuanzia mashuka yaliyotandikwa mpaka kabati la nguo lililopambwa kwa maua, na hata upande mmoja kulikuwa na dressing table, yaani meza ya kujipambia mwanamke iliyo na kioo kirefu pamoja na vipodozi na manukato!
Nikatembea na kuingia ndani zaidi nikiwa nakiangalia kwa umakini, fikira zikiwa kwamba huenda kuna mwanamke aliyekuwa akikaa humo na sasa hakuwepo, ndiyo mimi ningechukua nafasi yake. Siyo kuchukua nafasi ya kuishi kike, ila nafasi ya kulala kwenye chumba!
“Umekuja na begi kabisa?”
Sauti yake Miryam iliyouliza swali hilo ikanifanya nimgeukie na kumtazama. Bado aliniangalia kana kwamba hanielewi hata kidogo, na mimi kiukweli nilikuwa nimeanza kuchanganyikiwa.
“Chumba ndiyo hiki?” nikamuuliza.
“We’ unakionaje, ni sebule?” na yeye akaniuliza.
“Hapana, namaanisha… kina mwonekano wa kike sana. Ama ndiyo mnavyopamba siku hizi kwa ajili ya wageni? Nikilala humu nitajihisi kama princess,” nikasema.
“Kulala kivipi?” akaniuliza.
“Kulala kulala. Si ndiyo nitalala humu?”
“Hakuna chochote kilichopangwa, unanielewa? Huwezi kulala humu…”
Njia aliyotumia kunisemesha ilijaa kisirani sana, na tayari nilijua sababu kuwa nilimuudhi kwa hiyo nikachukulia yote hayo kuwa majungu tu. Nikaweka begi chini na kusogea mpaka kufikia aliposimama, naye alikuwa ananitazama usoni kwa umakini mno.
“Sikiliza dada. Najua hatujakutana kwenye mazingira mazuri, na ndiyo maana nimeomba uje nami humu ili nikuombe tu samahani. Huna sababu ya kuendelea kunikasirikia, mimi siyo mtu mbaya… muda ule nilihitaji tu msaada, lile eneo sikulifahamu, na usiku ulikuwa unaingia… ndiyo maana nikafanya vile…” nikamwambia hivyo kwa sauti ya chini.
Akaangalia pembeni na kubana midomo kwa njia fulani ya kukerwa kiasi.
“Hayo ya saa zile tuyasahau. Me napenda amani, halafu na hapa nimepapenda. Nataka nikae hapa,” nikamwambia.
Macho yake mazuri yakarudi tena kwangu, akinitazama kama vile bado hanielewi, naye akasema, “Na wewe nisikilize. Sipendi michezo isiyo na faida. Umeanza kunifanyia michezo huko nyuma, na umeileta mpaka hapa. Kuna lolote lililopangwa kukuruhusu ulale chumbani kwangu?”
Nikakunja uso kimaswali kiasi. Chumbani kwake? Sikuelewa vizuri.
Akashusha pumzi kiasi kama kujipa utulivu, kisha akaanza kusema, “Nisikilize Festo…”
A-ah! Festo gani tena? Mbona alikuwa ananichanganya?
“Mimi sitakuwa mwongo kwako. Hili suala haliwezi kufanikiwa. Ni sawa wakubwa wetu wanataka kutusaidia lakini siko tayari kuanzisha mahusiano na wewe, achilia mbali kuolewa…”
Eh! Nikabaki kinywa wazi kiasi huku namwangalia kwa umakini, kwa sababu kiukweli alikuwa ameniacha Mbezi.
“Kama wewe ni mtu mzima naweza kuamini kwamba utanielewa, na ndiyo maana niliyaruhusu haya yote ili tukutane, niweze kukwambia wewe kama wewe. Ndoa ni jambo zito, na bado… bado siko tayari. Sijui hata Shadya aliwaza nini kudhani mimi na wewe tungeendana kwa kweli… kwanza unaonekana kabisa ni mdogo kwangu. Mimi kwa ombi hilo… makubaliano yote ambayo amefikiri tunaweza kufanya… siko tayari. Nadhani inaeleweka kaka’angu…” akayasema hayo kwa sauti tulivu.
Niliinamisha uso kiasi nikiwa natafakari yote aliyosema, na sasa kila kitu kikawa kimeeleweka kwangu.
Hawa wanawake walikuwa wanamsubiria mtu mwingine tofauti na mimi, ambaye labda alikuwa na mipango ya kuja kumchumbia huyu dada. Shadya ndiyo alikuwa mshenga, muunganishi wao. Kwa hiyo mimi nilipofika hapa, wale wanawake wawili walifikiri mkwe ndiyo kafika, na kwa kweli hali nyingi zilikuwa zimeingiliana kwa njia iliyofanya nijikute natendewa kwa njia ambayo aliistahili huyo Festo aliyetarajiwa kufika. Mpaka wali wake na nyama niliula!
Nikajikuta naachia tu tabasamu na kutikisa kichwa kwa kutoamini jinsi hali hii ilivyonifikisha mbali namna hiyo.
Miryam alipoona natabasamu, akaniuliza hivi, “Nilichokisema kimekupa furaha, au?”
Nikamwangalia, nami nikashindwa kujizuia kucheka kidogo kwa pumzi, kisha nikasema, “Ndiyo, ndiyo, sawa.”
“Usiseme sawa, nimekwambia hapana,” akasema.
“Ndiyo, sawa imemaanisha hapana…” nikasema hivyo.
Akaniangalia kama vile hanielewi.
“Pole dada. Kuna mwingiliano umeingiliana hapa… mimi siyo unayemdhania,” nikamwambia.
“Nini?” akauliza kwa sauti ya chini.
“Mimi nimekuja huku kwa….”
Maneno yangu yakakatishwa baada ya kumwona Zawadi mweupe akiwa amefika nje ya chumba hicho, na Miryam akageuka kumtazama pia. Uso wa mama huyo ulionekana kutatizika kiasi, naye akaendelea kusimama hapo huku akiniangalia kimaswali.
Miryam akamsogelea karibu na kumuuliza kuna nini, naye akamwambia kwamba Shadya alikuwa amefika, pamoja na wageni. Wote kwa pamoja wakanitazama tena usoni, nami nikalifata begi langu na kulibeba tena, kisha nikawasogelea na kuwaomba turudi pamoja sebuleni, nao wakakubali.
Tulipofika pale sebuleni, watu walikuwa wameongezeka, isipokuwa binti yule mdogo niliyemwacha akila biskuti ndiye ambaye sikumkuta kwa wakati huu. Wageni niliowakuta hapo walikuwa watu wazima wanne, wanawake wawili, wanaume wawili. Wanaume walikuwa watu wazima kwa pamoja kufikia miaka 40 hivi, pamoja na mwanamke mmama mwenye kama miaka 60 hivi. Wote walisimama kukaribiana na masofa baada ya kumwona Miryam. Ukijumuisha na yule mwanamke mweusi pia, sasa kila mtu hapo akawa amesimama.
Kwa wale wageni waliofika, mwanamke mmoja mwenye umri mkubwa kufikia miaka 45 hivi aliyevalia baibui na ushungi, aliniangalia kiudadisi sana, kama kujiuliza mimi ni nani. Kila mmoja wao alielekeza umakini wake kwangu isipokuwa Miryam, ambaye alisimama tu kwa utulivu baada ya kuwaamkia wawili wa wageni wale ambao walimzidi kiumri. Mimi pia nikawaamkia wote, nao wakanijibu vizuri kasoro mwanamke huyo aliyevaa ushungi.
“Huyu ni nani?” mwanamke huyu aliyevaa ushungi akauliza.
Wanawake wale walionikaribisha wakanitazama tu kama vile wanasubiri mimi ndiyo nitoe jibu, na kwa kutumia akili ya haraka, nikamuuliza mwanamke huyo, “Wewe ndiyo Shadya, eti?”
Huyo mvaa ushungi akatikisa kichwa kukubali.
“Aaa sawa. Aisee… kuna mabiti yamemix vibaya sana hapa ahah… nimejichanganya kidogo,” nikawaambia.
Wote sasa wakawa wananiangalia.
“Mimi natokea Sinza, nimekuja Mbagala leo kuna hii nyumba nilikuwa natakiwa kufikia, sasa… ramani imenileta mpaka hapa, nikafikiri ndiyo penyewe, sijui nimekosea wapi…” nikawaambia.
“Ulikuwa unaenda kufikia wapi kwani?” Shadya akaniuliza.
Ongea yake ilikuwa sharp, akionekana kuwa mswahili mkomavu, nami nikasema, “Kuna nyumba inafanyiwa upangishaji mpya wa vyumba… niliwasiliana na aliyetoa tangazo, sasa tukakubaliana nije ili… nikae hapo.”
“Lakini ramani ikakuleta hapa?” akauliza mwanamke yule mweusi, ndugu ya Miryam.
“Ndiyo,” nikamjibu.
Zawadi mweupe akaonekana kutafakari kitu fulani, naye akaniuliza, “Umesema nyumba ya kupangishwa?”
Nikatikisa kichwa kukubali.
“Ahaa… hiyo nyumba ni hapa hivi pembeni, kwa huyu jirani yetu. Ankia si alikuwa ameshatuambia anataka kupanga na mtu juzi juzi?” Zawadi akawasemesha wakina Miryam.
“Eeeh ndiyo…” akajibu yule mwenziye nisiyemjua jina, la sivyo labda na yeye ningemwita Zawadi mweusi.
“Baba ni hapo hivi… ukivuka huu ukuta wetu,” Zawadi mweupe akaniambia.
“Hii nyumba ya pembeni kumbe?” nikauliza.
“Eee…” akaitikia.
“Ina maana hukuwa umewasiliana na Ankia akwambie nyumba yake ilipo?” Shadya akaniuliza.
“Tuliwasiliana kwa WhatsApp, nikamwambia nitakuja siku yoyote wiki hii, sema nimechelewa tu kidogo leo… kuna katatizo kalitokea,” nikasema hivyo na kumtazama Miryam.
Alikuwa ananitazama usoni kwa umakini, nami nikaangalia pembeni.
“Kwa hiyo alipofika hapa mkafikiri ndiyo Festo?” Shadya akawauliza wale wamama huku akimwonyeshea huyo Festo kwa kiganja chake.
Nikamwangalia jamaa. Alikuwa mmoja wa wale wanaume wawili waliosimama hapo, mrefu kiasi kunipita, mweusi, na mwenye mwonekano nadhifu wa kiutu uzima. Alikuwa na sura tulivu tu, na ndevu nyingi kidevuni pekee, na kwa kumtazama upesi ningeweza kukisia alikuwa mtu mwenye pesa. Bila shaka wale wengine waliokuwa naye walikuwa ndugu zake ama wazazi, nami nikamwangalia Miryam na kuona ameangalia chini tu.
“Eee ndiyo, tukafikiri ni yeye. Jamani! Haya ni makubwa… naombeni radhi sana,” Zawadi mweupe akasema hivyo.
Nilijisikia vibaya kiasi ukitegemea na ukweli kwamba wanawake hao walinitendea kwa ukarimu sana. Shadya akawa ananiangalia kama vile hanitaki, yaani hataki niwe hapo, na kiukweli sikutakiwa kuwa hapo. Huenda hata ningesababisha wadhani mchumbiwa ameshaliwa!
Nikalivuta begi langu vizuri mgongoni na kusogea usawa wa Zawadi na mwenzake, nami nikasema, “Asanteni sana, japokuwa tumekutana katika mazingira yenye kuchanganya lakini… nashukuru kwa ukarimu wenu. Msosi ulikuwa mtamu sana.”
Zawadi mweupe akatabasamu kiasi na kunishika begani, na mwenzake akatikisa kichwa tu kuonyesha uelewa.
Nikawatazama wageni, ambao bado walikuwa wamesimama wakiniangalia, nami nikasema, “Jamani, msiendelee kusimama, kaeni. Karibuni mkae.”
Shadya akaanza kuwaambia wageni wakae kweli, na nilipomwangalia Miryam nikakuta amenikazia sura. Najua alikuwa ananishangaa kwamba mimi si mwenyeji hapo lakini nawaambia wageni wakae kana kwamba palikuwa kwetu, nami nikatabasamu kidogo na kisha kuuelekea mlango.
Nikaufungua na kuwapungia mkono kuwaaga, nikisema ningefika tu kwenye nyumba ya huyo Ankia na kukutana naye kama mwenye nyumba wangu halisi hatimaye, na akina mama wale wakanipa heri na usiku mwema.
Nilipomwangalia Miryam tena, alikuwa amenikazia tu jicho lake kwa umakini, na sijui ni nini tu lakini njia yake ya kununa ilimfanya apendeze sana kiasi kwamba sikuweza kujizuia kutabasamu kila nilipomwona namna hiyo, nami nikafungua tu mlango na kutoka nje.
Nikaanza kuondoka hapo huku nikiwaza jinsi bahati ya leo ilivyokuwa ikipingana sana na mimi, kuanzia kuharibikiwa na daladala mpaka kuingia kwenye sebule ya mhusika nisiyetakiwa kukutana naye. Ila huyo Miryam alikuwa ameifanya jioni hii iburudishe sana siyo siri.
Nikatoka zangu mpaka nje ya geti, na hapo nje lilikuwepo gari aina ya Volkswagen Touareg nyeusi, bila shaka ikiwa ni ya mchumba Festo. Nikawaza ikiwa Miryam alimaanisha kweli kile alichokuwa ameniambia alipofikiri mimi ndiyo nimekuja kumchumbia, basi hata huyo Festo angerudi kwao mikono mitupu. Ila kuna kitu chochote kile ambacho pesa haiwezi kubeba siku hizi? Aa wapi!
Nikavuka tu nyumba hiyo na kwenda ya pembeni. Kwa nje, kulikuwa na duka la bidhaa, na ndani niliweza kumwona mwanamke mwislamu akiwa ameketi huku akinyanyua kichwa chake kunichungulia kutokea ndani humo, nami nikampuuzia tu na kuingia ndani ya geti jepesi la vyuma vyembamba kama milango ya gereza.
Lilikuwa wazi, nikaelekea ndani zaidi ya upande huo, na ukuta ule uliozitenganisha nyumba hizo ulikuwa na… niseme urembo labda, urembo wa matundu manene kuuzungukia ulioruhusu kuiona nyumba ya akina Miryam kwa nje, pale ndani ya geti lao. Yaani kwa hapo ningeweza kuliona lile gari la pickup la Miryam, na bila shaka wao pia wangeona upande huu wa nje wa hii nyumba niliyofikia.
Nikaenda mpaka kwenye mlango wa nyumba hii sasa. Ilikuwa pana pia, lakini si sana kama ya akina Miryam. Kulikuwa na ubaraza mpana uliojengewa matofali madogo-madogo ya simenti yenye mtindo wa urembo, nikaona jengo lingine dogo kwa nje lenye milango miwili kwa ukaribu; bila shaka choo na bafu, sinki fupi la kuoshea vyombo bila shaka likiwa limejengwa kutokea ukutani, na kamba za kuanikia nguo kwa juu.
Hakukuonekana kuwa na watu wengi hapa na inawezekana aliye ndani tayari alikuwa amejifungia kwa ndani maana ilikuwa saa nne hii, ila nisingeweza kujua. Nikaugonga mlango mara tatu na kusimama kwa kusubiri. Haikuchukua muda mrefu sana na mlango ukafunguliwa, na hapo mbele yangu alisimama mwanamke mtu mzima ambaye kwa haraka ningeweza kukisia alikuwa kwenye miaka ya 30 hivi.
Alikuwa na mwili ulioukimbilia unene, mwenye uso wa duara na midomo mikubwa ya denda nzito. Macho yake yakiwa ya kungu kiasi, sura yake ilipendezeshwa kwa weupe fulani hivi uliotokeza sana, aidha wa mapodozi ama kujichubua, kwa kuwa rangi ya mikono yake haikuwa nyeupe namna hiyo. Alivaa kilemba kilichofunika nywele zake ama labda kipara, dera pana mwilini, lakini bado liliuchora mwili wake vyema kuonyesha kwamba alikuwa na mapaja na miguu minene, na puani aliweka pini ndogo ya urembo.
Alinitazama kwa macho fulani… laini, kama vile hajiulizi nilikuwa nani, lakini tena akisubiri kujua mimi ni nani.
Ingawa alionekana kuwa mkubwa kwangu, nikamwambia, “Mambo vipi?” kwa sauti tulivu.
“Poa,” akajibu hivyo na kubana midomo yake.
“Wewe ndiyo mwenye mji?” nikamuuliza.
“Ndiyo. Wewe ni nani?” akaniuliza.
“Mimi ni yule kijana tuliyewasiliana WhatsApp, kuhusu ile ishu ya kuishi kwa kulipa kodi kwenye nyumba yako…” nikaeleza.
“Aaaa, ndiyo wewe?”
“Ndiyo.”
“Sawa. Karibu, karib… karibu ndani,” akanikaribisha.
Aliacha uwazi zaidi ili nipite, nami nikaingia mpaka sehemu ya sebule huku nikisikia anaufunga mlango.
Sebule hii haikuwa pana sana, lakini ilipambwa vizuri mno. Vigae sakafuni, vilivyofunikwa kwa kapeti zito jekundu lililobeba meza ndogo ya kioo, masofa mawili marefu na moja lingine dogo yaliyopangwa kuizunguka meza hiyo, feni kwenye kona moja ya ukuta, na TV ndogo ya flat screen iliyobebwa kwa vyuma vyake vilivyounganika na ukuta juu kiasi. Kulikuwa na mapambo ya midoli kwenye meza ile ya kioo na masofa yalipambwa kwa kutunikiwa vitambaa; bila shaka kuficha zaidi ngozi zake zenye nyufa nyingi kutokana na kuchanika.
Niliona upande mwingine wa mbele zaidi wenye ukuta uliokuwa umetenganisha milango miwili, bila shaka ya vyumba, na upande mwingine ulionyesha sehemu ya jikoni ambayo haikuwa na mlango. Palinukia ile harufu ambayo wanawake waislamu hupenda kuivaa, sijui manukato ya kuchomwa, kitu kama hicho. Lakini huyu hakuonekana kuwa mwislamu.
Nikamgeukia mwenyeji wangu, ambaye alikuwa anasogea upande wangu huku amevibana viganja vyake kwa mbele, na akiniangalia kwa macho yenye subira. Nikamwangalia kwa macho yenye upendezi, naye akatabasamu kwa haya kiasi na kuangalia chini. Athari niliyonayo kwa wanawake!
“Kwa hiyo… nimefika sehemu sahihi?” nikamsemesha.
“Eeee… ndiyo hapa,” akajibu.
“Najua hukutarajia nije leo, halafu usiku sana…”
“Hapana, mbona bado mapema? Hamna shida. Karibu sana,” akasema kwa sauti yenye kuvutia.
“Asante. Uko mwenyewe?” nikamuuliza.
Akatikisa kichwa kukubali mara moja, kwa njia ya shau.
Nikatabasamu kidogo na kusema, “Poa, basi… nionyeshe chumba af’… tuongee mengine.”
Akanipita tu na kuuelekea mlango wa mbele zaidi kati ya ile miwili, nami nikamfata. Ningetaka kumuuliza upesi kwa nini aiishi peke yake kwenye hiyo nyumba, ikiwa alikuwa na familia labda, ama kama haikuwa yake yeye na alikuwa mtunzaji tu, lakini hayo yangepaswa kuja baadaye.
Hapa suala lililokuwepo ni kwamba ningeishi kwenye nyumba hiyo pamoja na mwanamke bila mtu mwingine kuwepo, kwa hiyo ya kutegemea yalikuwa mengi. Yale mambo yetu yale! Mwanamke mwenyewe alikuwa anatembea kwa kutikisa kweli maana na yeye alikuwa na zigo tenteme, nami nikaingia pamoja naye ndani ya chumba hicho.
Kilikuwa na mwonekano safi na mpangilio mzuri wa vitu vichache tu vilivyokuwemo. Kulikuwa na kitanda chenye ukubwa wa nne ya sita, kilichotandikiwa shuka jeupe na safi sana. Mito miwili ilikipendezesha zaidi, na neti ilifungwa juu kwenye ceiling board kukielekea, ama kwa kiswahili tulivyozoea kuiita, basi ni singibodi. Kulikuwa na kabati la kuwekea nguo ukutani, na uwazi mpana kiasi sakafuni kutokea mwisho wa kitanda ambao ungeniruhusu kuwekea vitu vyangu vingine kama viatu. Na palinukia harufu yake huyo mwanamke.
Nikapatazama kwa kuridhishwa sana kwa kuwa palifanana na jinsi nilivyotaka pawe kabisa, kawaida, patulivu, angalau kwa jinsi palivyoonekana. Nikamgeukia mwenyeji wangu na kukuta ananiangalia tu usoni, lakini ndiyo akakwepesha macho yake baada ya yakwangu kugongana na yake.
Nikashusha pumzi na kusema, “Pazuri. Pametulia.”
“Ndiyo. Huku hamna makelele yaani unalala vizuri kabisa,” akasema.
“Na mbu kama wote…”
“Ahahah… unachoma tu dawa, af’ unashusha neti. Hawasumbui. Hata usiposhusha neti, ukishachoma tu dawa wanaisha, unalala kwa amani.”
“Sawa. Tutakuwa tunaishi kinyumbani zaidi kwa hiyo mengi ya hapa utanielekeza ili niendane vizuri na mazingira, au siyo?”
“Hamna neno.”
“Kwa hiyo, utataka nikulipe kila tarehe ya mwanzo wa mwezi, ama mwishoni?” nikamuuliza.
“Wewe tu,” akaniambia hivyo huku akiangalia pembeni.
“We’ ndiyo uniambie, si ndiyo mwenye nyumba wangu?”
“Ahah… ni wewe tu, me… hata ukilipia sa’hivi au mwishoni mwa mwezi sawa tu.”
“Mh! Mbona kwenye tangazo ulisema malipo kwanza? Je nikikwambia nitakulipa mwishoni halafu nikakimbia kabla mwezi hujaisha?” nikamuuliza kichokozi.
“Hahaah… hapana, huwezi. Kesho tunapaswa kwenda kwa mwenyekiti ukasaini pepa tulani la makubaliano. Kwa hiyo ukikimbia jela inakuhusu,” akasema hivyo na kuniangalia kwa ufupi.
Alionekana kunionea aibu, yaani hakutaka kunitazama usoni kwa muda mrefu, nami niliona furaha fulani ndani yake iliyotokana na matarajio mengi ya kupata mteja mwenye sura nzuri. Najua mnaelewa, siyo kwamba najisifu sana!
Nikamwambia, “Aaa, basi poa. Uko makini kumbe.”
“Eee… lazima kuwa makini. Hapa mjini, ukizubaa unaachwa kweli,” akaniambia huku akitabasamu.
“Safi sana. Ila usijali sitakukimbia. Na… nataka nikulipe sasa hivi ya miezi miwili kabisa,” nikamwambia.
“Siyo lazima sasa hivi kaka, wewe… pumzika tu. Mengine hata kesho,” akaniambia kwa njia fulani yenye kubembeleza hivi.
Dah! Haya bwana. Nikamwambia, “Asante. Jina lako Ankia, si ndiyo?”
Akaniangalia kimaswali kiasi huku akitabasamu, naye akauliza, “Umejuaje? Hatukuambiana majina WhatsApp. Ama umesoma kwenye namba jina la usajili?”
“Hamna, nimelijua leo, muda sio mrefu. Wakati nakuja nikapotea njia, nikaingia kwenye nyumba hiyo jirani nikifikiri ndo’ kwako…” nikasema.
“Wewee!” akanena hivyo kimshangao kiasi.
“Ndiyo. Wakaniambia nimekosea, wakanielekeza hapa na jina lako ndo’ nimelijua kutoka kwao.”
“Aisee… hahaha pole mwaya,” akaniambia huku akitabasamu.
“Sijui ingekuwaje kama ningeingia kwenye nyumba ya wanoa visu,” nikamtania.
Akacheka kidogo na kusema, “Wangekunoa. Huku wahuni wengi unajua…”
“Na wewe ukiwemo?”
“Akhaa… mie nakulaga zangu za kistaarabu tu, hayo maisha ya waswahili tunawaachia wengine ndiyo wanayawezea…”
“Eti ehh…”
“Eeeh…”
“Wewe na nani mwingine?”
“Mimi na hao majirani zangu uliotoka hapo kwao, yaani hatuna zile shobo na watu wengi. Tunaishi kivyetu sana. Watu wa huku wakikuzoea mno ni mpaka nguoni…”
“Hahah… hiyo iko kila sehemu,” nikasema.
“Yeah, sioni kama inafaa. Kwa hiyo… wewe unaitwa nani?” akaniuliza.
“JC,” nikamwambia.
Akatabasamu kidogo na kusema, “JC. Jina zuri.”
“Asante.”
“Ni kifupi cha?”
“Jina Chafu,” nikamwambia kiutani.
Akacheka kidogo na kusema, “Sawa. JC ndiyo inafaa zaidi.”
Nikaweka begi kitandani pale, na huwezi amini mpaka kufikia hapo bado nilikuwa nimelibeba.
“Kuna joto,” nikasema hivyo.
“Usipime yaani. Tunajimwagiaga kabla ya kulala angalau mwili unakuwa fresh,” akasema hivyo.
Sikutoa itikio lolote kwa kauli yake, bali nikawa nafungua zipu ndogo ya begi ili nitoe baadhi ya vitu vyangu. Bado akawa ameendelea kusimama hapo hapo mlangoni kama vile kuna kitu alikuwa anasubiria, nami nikamtazama usoni.
Akaibana midomo yake na kuangalia pembeni kama vile anajishauri hivi, kisha akauliza, “Nikakuwekee maji… bafuni ujimwagie?”
Swali hilo likanifanya nitabasamu kwa mbali huku nikimwangalia kiumakini, naye akatabasamu kwa haya na kuangalia chini. Kiukweli… au basi tu!
Pigo zake za kischana zilieleweka vizuri sana kwangu ingawa alikuwa mkubwa, na hayo madoido aliyoweka yalinifanya nijihisi kweli ni kama nimefika nyumbani kwetu kabisa. Chakula cha nguvu nilikula pale kwa akina Zawadi mweupe, na muda huu nikapewa ofa ya kutengewa maji bafuni. Hayo ndiyo mambo sasa!
“Utakuwa umenisaidia sana, asante,” nikamwambia.
Akatabasamu na kuibana midomo yake, kisha akaondoka kwenda kukamilisha zoezi hilo.
Nikacheka kidogo kwa pumzi na kutikisa kichwa, nami nikaendelea kutoa vitu vyangu. Ilikuwa wazi kwamba Ankia alivutiwa na mimi. Sidhani sana ikiwa kama angepata mpangaji mwanamke ama mzee angemtendea kwa njia kama aliyonionyeshea, lakini kwangu hilo lilikuwa jambo la kawaida sana.
Nilitoa vitu kama vyote na kupangilia vingi kabatini, nikiweka viatu vyangu pea mbili sakafuni na kisha kuvaa sendo (sandals) ngumu za kimasai miguuni. Nilikuwa nimeshavua nguo za safari na kubakiza kaushi nyeupe na kaptura ya mazoezi, nami nikaweka taulo yangu ndogo begani ili niweze kuelekea bafuni kupunguza fukuto mwilini. Kabla hata sijafungua mlango kutoka kwenye chumba hicho, ukagongwa taratibu, nami nikimjua mhusika aliye hapo nikasema tu ingia, na Ankia akausukuma na kupita ndani kiasi.
Nilipomwangalia niliona akinitazama mikononi, ikiwa wazi alipendezwa na uimara aliouona, naye akasema, “Nimeshakuwekea maji bafuni.”
Nikamwambia, “Asante.”
Kisha nikachukua simu yangu pamoja na chaja na kusogea alipokuwa, naye akaanza kuelekea sebuleni huku nikimfuata nyuma. Tulipofika hapo, nikamwomba aniwekee simu ipate chaji, naye akaipokea na kwenda kuichomeka kwenye moja ya matundu ya ‘extension’ yake.
Mimi nikaenda zangu bafuni, nikatumia dakika chache kujisafisha vizuri maana sabuni ilikuwemo mule mule, kisha nikarejea tena ndani. Nilimkuta mwanamke huyo akiwa amekaa sofani tu, akiikunjia miguu yake kwa pamoja huku akiwa makini kutazama tamthilia ya Ottoman.
Sikumsemesha na kwenda tu chumbani, nami nikajikausha maji, nikajioaka mafuta mazuri ya mwili na kutengeneza nywele vizuri, kisha nikaenda sebuleni tena huku sasa nikiwa nimebadili mavazi kwa kuvalia T-shirt ya njano yenye mikono mifupi pamoja na bukta ya mazoezi.
Nikamtazama mwanamke huyo. Aliniangalia pia upesi na kutabasamu kwa mbali, kisha akasimama na kusema angekwenda kuniwekea chakula. Lakini nikamzuia na kumwambia nilishiba, hivyo labda tu anipatie maji ya kunywa. Akatii kwa kuyafata na kuniletea, kisha akakaa tena huku mimi nikiyashusha kooni taratibu.
Angalau maji ya kunywa aliyachemsha, ingawa bado yalikuwa ni ya chumvi na mimi sikupendelea maji ya chumvi, lakini nikayanywa yote na kumtazama tena. Alikuwa amekaa kama vile ameshika tama, yaani akisikiliza kwa makini tatsiri za kiswahili kwenye tamthilia ile, nami nikamsemesha hatimaye.
Tulianza kwa kuiongelea Ottoman, kisha kuhusu kilichofanya nichelewe kufika huku hadi kuingia kwa jirani yake, na mambo ya mitaa iliyozunguka eneo lote la Mzinga na tabia za watu, na nilijitahidi kufanya maongezi yaburudishe kwa kumchekesha kwa utani wa hapa na pale. Hatukuwa tumezungumza kuhusu maisha yetu ya kibinafsi, na ni kitu kilichofaa kwa mwanzo wa kujuana.
Alikuwa ana nia ya kunichomea dawa za mbu chumbani lakini zilikuwa zimemwishia, na akasema kwa muda huo tayari duka la pale nje lingekuwa limefungwa hivyo asingeweza kwenda kununua zingine maana maduka mengine yalikuwa mbele huko. Nikamwambia aondoe shaka, ningelala ndani ya neti tu, kama yeye vilevile.
Tamthilia ya Ottoman ilipokwisha, akanyanyuka na kusema yeye pia angekwenda kujimwagia maji kabla ya kulala, kisha akaenda chumbani kwake. Hazikupita dakika nyingi sana naye akawa ametoka huko, nami nikamwangalia jinsi alivyokuwa. Alivaa khanga moja kutokea kifuani mpaka kufikia magotini, na mwili wake tepetepe ulinyumbulika kwa makusudi mengi sana alipopiga hatua kuja upande wangu ili atoke mlangoni na kwenda bafuni.
Nikatazama tu runinga na kujitahidi kuweka utulivu, lakini tumawazo twingi twa kihuni tulikuwa tunanisumbua-sumbua sana kichwani. Akanipita na kutoka nje, nami nikajikaza tu nisicheke maana niifurahia sana mchezo wa hapa. Ile kitu unayojua inaweza kutokea lakini unajifanya kama huelewi somo, ndiyo iliyokuwa kitu yangu. Kweli nikaendelea kujifanya kama somo halieleweki kwa kutulia tu.
Simu yangu ikaanza kuita, nami nikaichukua na kuona niibebe tu ili nikazungumzie chumbani; aliyekuwa ananipigia alistahili maongezi ya faragha zaidi, yaani mama yangu. Nilipenda sana kuonngea naye nikiwa sehemu tulivu. Nilitumia dakika nyingi kuzungumza naye kiasi kwamba sikutambua kama muda ulisonga mpaka nilipoona taa za sebuleni zikizimwa, nami nikaelewa bila shaka Ankia alikuwa amesharudi na sasa alijiandaa kwenda kulala.
Nikamaliza maongezi ya kwenye simu na kuamua kutoka chumbani ili niifate chaja maana nilihitaji kuiweka simu ipigwe moto usiku mzima mpaka majogoo. Taa ya upande wa jikoni bado iliwaka kwa hiyo ndani hapo kuelekea sebule palikuwa na mwanga hafifu ulioruhusu kuona mambo vizuri, na ndiyo nilipofika sebuleni tu nikasimama ghafla baada ya kumkuta Ankia akiwa bado hapo.
Nilifikiri labda tayari angekuwa chumbani kwake, lakini haikuwa hivyo. Sasa nilithibitisha kwamba alikuwa na nywele za kusukwa kichwani maana hakuwa na kilemba tena. Alikuwa amesimama usawa wa TV yake akionekana kuifunika kwa kitambaa.
Kwa sababu TV ilikuwa juu kiasi, alinyoosha mikono yake kuiwekea kitambaa hicho huku akiinyanyua nyayo zake za miguu, na hivyo khanga fupi yenye kulowana aliyokuwa amevalia iliyaacha mapaja yake wazi na kulichora umbo lote la nyuma kwa njia iliyoamsha hisia zangu ghafla, na kwa nguvu mno.
Inaonekana hakujua niko nyuma yake, ama labda alijua, lakini hakugeuka upesi, na alipomaliza tu kuifunika TV yake, bila kugeuka akawa ameifungua khanga yake ili airekebishe vizuri na kuifunga tena mwilini, na alipokuwa tu ndiyo anafanya kuirudisha akawa amegeuka.
Kuna kitu chenye kusisimua kiliruka ndani yangu baada ya kuuona mwili wake wa mbele kwa kifupi sana, naye akaonekana kushtuka kiasi baada ya kukuta nimesimama hapo!
★★★★★★★★★
ITAENDELEA
★★★★★★★★★
Full Story acha comment
